Ηλιοδώρα Μαργέλλου / Iliodora Margellos

"The archive has always been a pledge, and like every pledge, a token to the future. To put it more trivially: what is no longer archived in the same way is no longer lived in the same way."

J. Derrida

ΟΚΛΑΔΟΝ | SEATED

(Installation in two parts | Paper, wood, glass)

Στους υπόγειους διαδρόμους του ιστορικού χώρου δεσπόζει ένα μυστηριώδες συναίσθημα ανησυχίας και δέους. Ο επισκέπτης γίνεται μάρτυρας σιωπηλών καταθέσεων από προηγούμενους φυλακισμένους που αναζήτησαν παρηγοριά χαράζοντας στους τοίχους γραφές και ζωγραφιές τους.
Το έργο καθορίζεται από την έμφυτη ανάγκη του καθενός μας να επικοινωνήσει και να βρει διεξόδους έκφρασης όταν βρίσκεται σε κατάσταση εγκλεισμού. Η εγκατάσταση, προσφέροντας χαρτί και τη δυνατότητα γραψίματος, επιδιώκει μια συμφιλίωση με τους επίπονους χρόνους που έζησαν οι κρατούμενοι στους θαλάμους.
Το λευκό χαρτί και η αίσθηση του κενού που κυριαρχεί απεικονίζει την αβεβαιότητα εύρεσης ενός παραλήπτη· με το στοιχείο της επανάληψης στο έργο ο θεατής βιώνει τη μένουσα ανησυχία και τον ανεξάντλητο χρόνο που πηγάζει από την απομόνωση. Τα χάρτινα σκάφη σχηματισμένα σε βάρκες και αεροπλάνα απεικονίζουν την αθωότητα του φόβου ενός φυλακισμένου, σαν εκείνο ενός παιδιού, ενώ παράλληλα μεταφέρουν την ελπίδα και την αναμονή ώσπου να βρεθεί ένας αναγνώστης για τα μηνύματα και σκίτσα των θαλάμων. 
Τα συντηρημένα ίχνη των βασανισμένων υπενθυμίζουν στο σημερινό θεατή τη δυνατότητα έκφρασης σε περιόδους δοκιμασίας και απομόνωσης.

'A quiet walk through the underground corridors of the Korai 4 building creates an eerie feeling of disquiet and awe when the eye meets its walls. The visitor witnesses the silent testimonies of past prisoners seeking for solace in their wall-engraved writings and artworks.

The acknowledgment of one's instinctive need to communicate and find outlets of expression when imprisoned defines the intention behind the installation at the historical site. The work offers a variety of surfaces to write on as a reconciliation with the painful times spent by the captives in the Korai 4 detention wards. The whiteness of paper yet to be filled and its encased blankness alludes to the uncertainty of finding a recipient; the repetitive nature of the work refers the viewer to a sense of infinite anxiety and timelessness brought about by seclusion. The depicted paper vessels formed as boats and airplanes give shape to the innocence of the captives' fears while they also become a depiction of hope and anticipation to find a reader for these messages and wall sketches.